Rok bł. Honorata Koźmińskiego
Rok 2017 ogłoszony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Rokiem bł. Honorata Koźminskiego.
1 stycznia został zainaugurowany Rok bł. Honorata Koźmińskiego w diecezji radomskiej. W grudniu 2016 roku minęło 100 lat od śmierci odnowiciela życia zakonnego w Polsce. Stąd też inicjatywa Sejmu RP, który ustanowił 2017 rok Rokiem bł. Honorata Koźmińskiego. – Patrzymy się na wielkie znaki Bożego działania. Z człowieka wrażliwego po pewnym czasie, na skutek niekorzystnych sytuacji, zrodził się ateista, ale też z pozycji dalekich od wiary dzięki Bożej łasce, dzięki nadzwyczajnemu działaniu Pana Boga powstał naprawdę nowy człowiek – święty. Dzisiaj modlimy się o to, aby taka przemiana dokonywała się w wielu sercach, modlimy się za nas wszystkich, abyśmy byli wierni Chrystusowi, aby każdy z nas mógł powiedzieć Chrystusowi: cały Twój – mówił bp Henryk Tomasik. Duchowny modlił się również, by w naszej Ojczyźnie dokonywało się dzieło duchowej odnowy społecznej. Ordynariusz radomski prosił też Boga o kanonizację bł. Honorata Koźmińskiego. Biskup radomski Henryk Tomasik podkreślił, że siła błogosławionego płynęła z jego gorliwości, pogłębionej duchowości, godzin spędzonych w konfesjonale i na modlitwie. Kapucyn mówił, że „codziennie od Chrystusa wychodzę, do Chrystusa idę, i do Chrystusa wracam”. Znane jest też jego zawierzenie Maryi („Maryjo, Twój jestem cały”) – przypomniał biskup radomski.
W diecezji radomskiej w kilkunastu domach działają duchowe córki bł. Honorata. To m.in. Zgromadzenie Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej, Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej, Zgromadzenie Najświętszego Imienia Jezus pod opieką Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych.
Bł. Ojciec Honorat Koźmiński
Sto lat temu, 16 grudnia 2016 r. w klasztorze kapucynów w Nowym Mieście nad Pilicą odchodził z tego świata sędziwy zakonnik – ojciec Honorat Koźmiński. Przeżył 87 pięknych lat, które jednak okupione były nadludzkim wysiłkiem i cierpieniem. Jego całe życie pozostanie na zawsze pod znakiem rosyjskiej okupacji w czasach zaborów. Różne próby zabicia wiary i polskości w sercach Polaków nie powiodły się, a ojciec Honorat był jednym z tych silnych punktów oparcia, na których mozolnie budowała się niepodległość. Stąd to określenie niepokorny, czyli niezgadzający się na zniszczenie narodu i wyrzucenie wiary w Boga, także nieugięty wobec ograniczeń wolności, prześladowań i egzekucji, szczególnie w czasie powstania styczniowego, wreszcie – podtrzymujący ducha w Kościele i narodzie przez umacnianie ludzi w konfesjonale, przez słowo głoszone i pisane, a także przez założone zgromadzenia zakonne, które jak iskry po ściernisku rozbiegły się, aby zapalić gasnącą w wielu sercach nadzieję.
Bł. Honorat nigdy nie złożył broni, gdy wyrzucono kapucynów z klasztoru w Warszawie, gdy zamknięto ich w Zakroczymiu i nie pozwolono prowadzić jakiejkolwiek działalności, a nawet wtedy, gdy w Królestwie Polskim pozostało tylko kilku kapucynów-staruszków, skazanych na śmierć bez nadziei na odrodzenie. Jego bronią było pokorne oddanie się Bogu, a uczynił to przez Maryję w słynnym Tuus totus – Twój cały.
Stulecie śmierci bł. Honorata, rok 2017 ogłoszony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Rokiem Honorata, Rok Dziękczynienia, rozpoczęty 13 października br. uroczystością w Sanktuarium bł. Honorata w Nowym Mieście nad Pilicą – to doskonałe okazje do poznania tego pokornego Błogosławionego. Zacznijmy od krótkiego biogramu, aby przybliżyć zarys jego życia. Bł. Honorat Koźmiński (16 X 1829 – 16 XII 1916) przyszedł na świat w Białej na Podlasiu. Na chrzcie otrzymał imiona: Florentyn, Wacław, Jan, Stefan. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Białej, a gimnazjum ukończył w 1844 r. w Płocku. Jesienią 1844 r. rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1846 r., posądzony o spisek przeciwko Rosji, został uwięziony w Cytadeli Warszawskiej. Przeżywał wówczas ogromny bunt przeciw Bogu i Kościołowi. Bluźnił, nie modlił się, a nawet innych odciągał od wiary. Więzienie stało się miejscem odzyskania wiary w Boga. W marcu 1847 r. został zwolniony z więzienia. Wstąpił do Zakonu Kapucynów. Nowicjat odbył w Lubartowie, studia w Lublinie, a święcenia kapłańskie otrzymał w 1852 r. w kościele św. Krzyża w Warszawie. W klasztorze warszawskim zapisał się jako wspaniały kaznodzieja, organizator tercjarstwa i kierownik duchowy. Duszpasterstwo kapucynów w Warszawie przerwała kasata po Powstaniu Styczniowym. W grudniu 1864 r. zostali przewiezieni do Zakroczymia. Ograniczenie działalności i brak swobody poruszania się poza klasztorem nie zgasiły zapału Honorata. Miejscem pracy stał się konfesjonał. Honorat rozpoznał w sercu wielu ludzi pragnienie życia zakonnego. Ponieważ nie można było zakładać nowych zgromadzeń i nosić habitów, powstały wspólnoty ukryte, których zadaniem było apostolstwo w różnych środowiskach społecznych. Przez 28 lat zakroczymskiego odosobnienia Honorat poświęcił się również pisaniu. Potwierdza to ogromna korespondencja oraz liczne redakcje ustaw zakonnych dla nowych zgromadzeń. Wtedy również zaczął pisać Notatnik duchowy. W 1892 r. skasowano klasztor w Zakroczymiu. Honorat pieszo przeszedł do Nowego Miasta n. Pilicą, gdzie miał się zakończyć żywot kapucynów w Królestwie Polskim. Klasztor nowomiejski, będąc w zamyśle Rosjan grobem, stał się kolebką nowych powołań. Błogosławiony nie doczekał wolnej Polski. Zmarł 16 grudnia 1916 r. Pogrzeb stał się potwierdzeniem jego świętości. Ludzie garnęli się, by z bliska spojrzeć na człowieka, który nigdy się nie poddał, ale pozostał wierny Chrystusowi. Papież Jan Paweł II ogłosił Honorata błogosławionym 16 października 1988 r. W roku 20. rocznicy beatyfikacji ojca Honorata Senat Rzeczypospolitej Polskiej w uchwale z 16 października 2008 r. uznał Błogosławionego za godny naśladowania wzór Polaka oddanego sprawom Ojczyzny i oddał hołd jako wybitnemu kapłanowi patriocie. W czerwcu 2016 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, z roku stulecia jego śmierci ogłosił bł. Honorata Patronem Roku 2017, razem ze św. bratem Albertem Chmielowskim.
- https://ekai.pl/diecezje/x106512/inauguracja-roku-bl-honorata-kozminskiego/
- http://www.lubartowiak.com.pl/fakty/rok-blogoslawionego-ojca-honorata-kozminskiego/