DUCH ŚWIĘTY W ŻYCIU KOŚCIOŁA I KATOLIKA
DUCH ŚWIĘTY W ŻYCIU KOŚCIOŁA I KATOLIKA
Duchu Święty Boże – pomóż mi zmierzyć się z nadchodzącym dniem: z tym co będę robił, z kim się zobaczę, z wyzwaniami, które mnie dziś czekają. Przyjdź Duchu Święty Boże i pomóż mi zobaczyć ten dzień Twoimi oczami. Proszę Cię, abyś pobłogosławił każdą z osób, z którą dziś się spotkam. Oddaję Ci także tych, którzy mi źle życzą, źle o mnie mówią, źle mnie oceniają. Otwieram kalendarz i ofiaruję Ci wszystkie moje dzisiejsze zobowiązania, zajęcia, prace. Chcę rozmawiać z Tobą przez cały dzień tak jak się rozmawia z najlepszym Przyjacielem, aby przez to pogłębiła się nasza przyjaźń. Przyjdź Duchu Święty Boże! Prowadź mnie przez cały dzisiejszy dzień. Pomóż mi słuchać Ciebie i poddać się Twemu prowadzeniu.
Kim jest Duch Święty?
Dość powszechny jest wśród katolików fakt nieznajomości Osoby Ducha Świętego oraz Jego darów i owoców. Wielu osobom brakuje głębszej świadomości dotyczącej przyjętego przez nich Sakramentu Bierzmowania, a nierzadko nie uświadamiają sobie jego skutków. Tymczasem jednym z nich jest obowiązek dawania świadectwa ze swojej wiary chrześcijańskiej. Poza tym bardzo często nie potrafimy również zauważyć Jego obecności i działania w Eucharystii, a bez obecności i mocy Ducha Świętego nie mogłoby zaistnieć zgromadzenie liturgiczne; bezowocne pozostałyby również wypowiadane przez kapłana podczas każdej Mszy św. słowa konsekracji.
Duch Święty jest trzecią Osobą Boską, ale na tym etapie Objawienia, na jakim jesteśmy, Jego twarz nie została jeszcze odsłonięta. Może to mieć miejsce w wieczności. Skoro zatem nie znamy twarzy Ducha Świętego, to On swoją obecność sygnalizuje w formie znaków. Są nimi np. płomienie zstępujące na zebranych w wieczerniku w dniu zesłania Ducha Świętego. One oczyszczają i oświecają umysły oraz serca, wypełniają je odwagą i uzdalniają do składania świadectwa o Jezusie, Zbawicielu świata. Kolejnym znakiem jest łoskot wiatru, który zgromadził ludzi dobrej woli wokół wieczernika. Jest nim również postać gołębicy zstępującej na Jezusa w czasie Jego Chrztu w Jordanie czy także woda, o której Jezus mówi jako o źródle życia wiecznego. Znakiem działania i obecności Ducha Świętego jest konsekrowany olej oraz wkładanie rąk biskupa przy udzielaniu sakramentów Bierzmowania i Kapłaństwa. Język tych znaków trzeba znać, bo to nim Duch Święty nieustannie przemawia w Kościele i dokonuje swoich dzieł.
Duch Święty towarzyszy nam sakramentalnie od momentu Chrztu św., a w sposób szczególny wylewa na nas swoje dary we wspomnianym sakramencie Bierzmowania, dzięki którym – współpracując z łaską Bożą, mocą Ducha Świętego – możemy swoim życiem głosić Chrystusa. Brak uświadamiania i podkreślania znaczenia Sakramentu Bierzmowania jest być może przyczyną spadku powołań do kapłaństwa i życia zakonnego oraz kwestionowania przez niektóre osoby sakramentu małżeństwa jako fundamentu życia rodzinnego, a także przyczyną wzrostu liczby rozwodów.
Niewątpliwie słaba jest wśród nas świadomość istnienia darów Ducha Świętego, jakie człowiek otrzymuje poprzez sakrament Bierzmowania, a także zobowiązań z niego wypływających. Może niepokoić także fakt, że niektórzy młodzi po jego przyjęciu rozstają się z Kościołem, a dokładniej z edukacją chrześcijańską, z regularnym spełnianiem praktyk religijnych: przestają się codziennie modlić, uczęszczać na niedzielną Mszę św. i regularnie przystępować do sakramentu pojednania i pokuty. Dla części młodzieży motywem przyjęcia tego sakramentu staje się obawa, że mogą być potem kłopoty przy zawieraniu sakramentu małżeństwa i z pełnieniem funkcji rodziców chrzestnych czy też świadków przy Bierzmowaniu.
W każdym razie Bierzmowanie jest dla każdego chrześcijanina darem i zadaniem. Jest to bowiem sakrament, który „zamarł” w wielu osobach dorosłych. Dlatego cały wysiłek duszpasterski w nadchodzącym roku powinien być skoncentrowany na tym, aby pomóc osobom ochrzczonym odkryć dary Ducha Świętego, udzielone im przez samego Jezusa w sakramencie Bierzmowania oraz ukazać fakt, że Duch Święty, sam będąc darem Zmartwychwstałego, również przynosi z sobą dary. Dzięki pieczęci Ducha, otrzymywaną w Sakramencie Bierzmowania, chrześcijanin osiąga pełnię swej tożsamości i staje się świadomy swego posłannictwa w Kościele i świecie.
Na czym polega działanie Ducha Świętego?
Bez Ducha Świętego – Bóg jest daleko, Chrystus – pozostaje w zanurzony przeszłości, Ewangelia – jest martwą literą, Kościół – jest tylko czysto ludzką organizacją, liturgia – tylko wspomnieniem, życie chrześcijańskie – moralnością niewolnika.
Duch Święty, tak jak wiatr, jest niewidoczny, nie można go zamknąć w żadnym pomieszczeniu ani zmierzyć, a jednak działa. Duch Święty – mówił przez proroków i nieustannie przemawia przez Pismo Święte. Jest naszym Adwokatem i Rzecznikiem. Prowadzi nas do Prawdy. Mieszka w nas – czyli cały czas jest z nami, cały czas jest w Kościele, bo został dany Kościołowi na zawsze. Duch Św. nie jest obojętny na nasze wołania. A zatem Duch święty mieszka w tobie. Nieustannie kształtuje cię w taki sposób, żebyś mógł przyczyniać się do przemiany twojego otoczenia, środowiska. Nie mów więc: jestem tylko zwyczajnym człowiekiem. Nie stawiaj granic temu, czego może dokonać Duch Święty w tobie i poprzez ciebie. On nieustannie puka do drzwi twojego serca i umysłu. Chce cię przekonać, że jesteś cenny w oczach Boga i że On chce się tobą posługiwać.
Celem działania Ducha Świętego jest wspomaganie nas w odczytaniu i wypełnieniu woli Boga Ojca. Doświadczamy tego zarówno w natchnieniach, które harmonizują z sumieniem prawym, pewnym i wrażliwym, jak i w wydarzeniach, przez które Bóg odsłania nam swoją wolę. Kto umie je odczytywać jako znaki woli Boga Ojca, ten rozumie znaczenie małych wydarzeń i jest wypełniony wielkim pokojem. Duch Święty nieustannie zabiega o to, abyśmy umieli rozpoznać i wykonać wolę Boga Ojca, bo to jest warunek naszego szczęścia na ziemi i w wieczności. Ktokolwiek odkryje wartość odczytania, wykonania i umiłowania woli Boga Ojca, ten wchodzi we współpracę z Duchem Świętym. Można powiedzieć, że dla człowieka szukającego sensu życia jest to krok podstawowy.
Duch Święty jest zatroskany o nasze pełne szczęście na ziemi i w niebie. Dlatego Jego twórcza obecność jest konieczna do szczęścia. Kto chce przeżyć życie na własną rękę, nigdy prawdziwego szczęścia nie znajdzie. Droga pełnienia własnej woli prowadzi do całkowitego zniewolenia, na niej bowiem towarzyszem człowieka jest zły duch. Najlepszym przykładem są uzależnieni od różnych nałogów i patologii – oni pełnią swoją wolę, a nie wolę Ojca Niebieskiego. Toteż z nimi współpracuje duch zły, a nie Duch Święty.
Duch Święty czuwa nad nami i do każdego przemawia indywidualnie. Każdy z nas może Go słyszeć w swoim własnym języku. Potrzeba nam jednego: przestać sobie wmawiać, że nie mamy czasu na modlitwę. Chodzi o uczynienie w sobie chwili ciszy, by posłuchać siebie i w swoim wnętrzu Boga, by stawać się wrażliwym na Jego obecność. Duch Święty pomaga nam się modlić. Bez Niego nasza modlitwa przybiera formę bezduszną i płytką. Warto zawsze prosić Ducha Świętego, aby z nami się modlił. Czasami modlitwa przeradza się w zagadywanie Boga, a powinna uwzględniać najpierw słuchanie Boga. Duch Święty pomaga usłyszeć głos Boga w naszej modlitwie. To Duch Święty rozbudza w nas postawę modlitwy, przede wszystkim przez uświadomienie sobie, że Bóg jest blisko nas i stale chodzimy w Jego obecności.
Jak działa Duch Święty?
Od momentu Zesłania Ducha Świętego, aż po obecne czasy – Duch Święty buduje, jednoczy, uświęca Kościół i w nim zamieszkuje. Nieustannie zstępuje do nas poprzez Sakramenty święte. Z racji udzielania w Kościele wszystkich siedmiu Sakramentów św. – Duch Święty upowszechnia wszelkie dary, którymi Bóg pragnie nas obdarować i uświęcić.
W sakramencie Chrztu św. Duch Święty czyni z nas dzieci Boże i pomaga nam wzrastać ku świętości. Poprzez sakrament Bierzmowania umacnia nas do mężnego wyznawania wiary i postępowania według jej zasad. To Duch Święty podczas Eucharystii uświęca chleb i wino, aby stały się Ciałem i Krwią Chrystusa oraz uświęca tych, którzy je przyjmują. Bez obecności i mocy Ducha Świętego bezowocne pozostałyby słowa konsekracji wypowiadane przez kapłana podczas każdej Mszy św. Bez mocy Ducha Świętego nie mogłoby również nastąpić przebaczenie grzechów w sakramencie Pokuty i Pojednania.
Duch Święty przekonuje człowieka o grzechu, przemawiając do nas przez glos sumienia. Pomaga nam zobaczyć, kiedy poszliśmy niewłaściwą drogą. Chce nakłonić nas do skruchy. Jeśli coraz jaśniej widzimy swój grzech, to jest to znak, że przemawia do nas Duch Święty, który jednocześnie wskazuje na nadzieję i ufność w miłosierdzie Jezusa, by dzięki temu można było powstać z upadku. On dokonuje dzieła oczyszczenia z wszystkiego, co człowieka „szpeci”. On leczy najgłębsze nawet rany ludzkiego życia. On „zamienia wewnętrzny nieurodzaj dusz w urodzajne pola łaski i świętości”. On to, co jest „oporne – nakłania”; to, co „oziębłe – rozgrzewa”; to, co jest „zbłąkane” – sprowadza” na drogi zbawienia (Jan Paweł II, Encyklika o Duchu Świętym, 67).
Jednocześnie Duch Święty uświadamia nam nie tylko konkretne grzechy, ale pokazuje nam także ich przyczyny. Najpierw mobilizuje nas, abyśmy poszli do spowiedzi i wyznali nasze grzechy. Jednak stopniowo zaczyna nam uświadamiać, że nasze grzechy biorą się z np. egoizmu, koncentracji na sobie samym, braku miłości. W swoim miłosierdziu pokazuje nam też drogę wyjścia z owego grzesznego stanu.
Duch Święty przekonuje nas także o prawdach naszej wiary, sprawiając, że stają się one dla nas żywe. W konsekwencji rozgrzewa nasze serca i umysły podczas Mszy św., otwiera nas na Słowo Boże i pragnienie życia dla Jezusa. Duch Święty mówi do ciebie w ciszy twego serca: „Jezus cię kocha”. Przelał za ciebie swoją krew. Chce teraz przyjść do twego serca. Dlatego pozwól Mu obmyć cię z winy i wstydu.
Dary Ducha Świętego
Mamy siedem darów Ducha Świętego. Duch Święty jest obecny w swych darach i uczestniczy w naszym życiu. Dary te pozwalają odkryć, na czym polega Jego działanie.
Dar mądrości – to praktyczne zastosowanie zasad Bożego Prawa w codziennym życiu. Decyzje człowieka są wówczas podejmowane razem z Duchem Świętym: myślimy, rozumiemy, poznajemy prawdy wiary i wiemy jak postępować. To wszystko dokonuje się w nas, ale nie dzięki nam tylko Bogu – Duchowi Św.
Dar rozumu – uzdalnia człowieka do wchodzenia w głąb tajemnic Objawienia, czyli pozwala poruszać się w Bożym świecie. Duch Święty pomaga w jego rozumieniu. Możemy zrozumieć tajemnicę Boga przemawiającego przez Słowo. W ten sposób możemy Go poznać.
Dar rady – to działanie Ducha Świętego w chwilach podejmowania przez człowieka trudnych decyzji, gdy dotyczą one zarówno jego, jak i innych ludzi. Duch Św. jest naszym doradcą. Dzięki Niemu kierujemy życiem swoim i innych zgodnie z wolą Pana. Módlmy się o dary Ducha Świętego i pomoc w każdej trudnej sytuacji. Jeśli szczerze będziemy prosić to otrzymamy.
Dar męstwa – to działanie Ducha Świętego w naszym sercu wtedy, gdy trzeba pokonać trudności, ale też wówczas, gdy trzeba zmierzyć się z przeciwnikiem mocniejszym od nas. Mimo cierpień, przeszkód i utrapień potrafimy wypełniać wolę Boga. Duch Św. umacnia naszą wolę. Nie byłoby żadnego męczennika dobrowolnie idącego na śmierć, gdyby nie moc Pana. Strach paraliżowałby człowieka na tyle, że nie pozwoliłby oddać dobrowolnie swojego życia.
Dar umiejętności – to idealna współpraca z Duchem Świętym w pełnieniu woli Ojca Niebieskiego. W jej wyniku wszystko zamienia się w akt miłości Boga i człowieka. Potrafimy odkrywać Boga w swoim życiu i obecnego na świecie. To także dar umiejętności, dzięki któremu posiadamy wiele talentów. Rozwój w wielu dziedzinach dokonany przez człowieka nie mógłby nastąpić, gdyby nie moc Boga – Ducha Św.
Dar pobożności – to modlitwa z Duchem Świętym, który stoi po naszej stronie i zwraca się do Ojca, zwłaszcza wówczas, gdy chcemy, ale nie umiemy się modlić. Dzięki temu darowi potrafimy się modlić i postępować zgodnie z wolą Bożą.
Dar bojaźni Bożej – to nieustanna troska Ducha Świętego, abyśmy uwolnieni z wszystkich lęków zabiegali o to, by nie utracić zaufania, jakim darzy nas Bóg. Tak rozumiana bojaźń jest jednym z elementów prawdziwej miłości. Boimy się Boga szczególnie wtedy, gdy zgrzeszymy. Mamy nieczyste sumienie i uczyniliśmy coś co nie jest zgodne z wytycznymi Boga. Bojaźń chroni nas przed popełnieniem czynu, za który moglibyśmy zostać potępieni. Bóg jest i miłością i nie powinniśmy się Go bać, ale nie pozostaje obojętny na rany, które Mu zadajemy. Jest ukochanym Ojcem, który prowadzi nas przez życie, wysłuchuje naszych próśb, ale oczekuje wzajemnej miłości.
Ten zestaw darów umożliwia składanie świadectwa naszej wiary w Chrystusa. Obserwujemy to w życiu wszystkich świętych. Życie Dobrą Nowiną, bez tak bliskiej współpracy z Duchem Świętym, jest niemożliwe.
Owoce Ducha Świętego
Duch Święty pomaga nam poprzez swoje dary osiągnąć świętość. Dary Ducha Świętego udzielane w Kościele za przyczyną sakramentów skutkują określonymi owocami. Dlatego działanie Ducha Świętego poznajemy po owocach. Wymienia je św. Paweł w liście do Galatów: „Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 22-23). To po tych owocach poznajemy obecność i działanie Ducha Świętego w naszym sercu. Są to cechy człowieka współpracującego z Duchem Świętym.
Miłość – czyli pragnienie uszczęśliwiania innych, jest wlana w nasze serce przez Boga, który jest Miłością i czyni nasze serce źródłem miłości dla innych.
Radość – to szczęście płynące z życia w harmonii z Bogiem.
Pokój – to pewność, że tu i teraz jestem do dyspozycji Boga. To zawierzenie Bogu swojej przyszłości i oddanie Jego miłosierdziu swojej przeszłości.
Cierpliwość – tak wobec siebie, jak i wobec innych. Dorastanie do miłości, szczęścia i pokoju to proces dłuższy, dlatego cierpliwość jest jednym z podstawowych jego mechanizmów. Kto jest do dyspozycji Boga i pełni Jego wolę, nie ma powodu, żeby się niecierpliwić. Bóg jest Panem każdej sytuacji w naszym życiu osobistym, społecznym, ekonomicznym i politycznym.
Uprzejmość – to znak wielkiej kultury ducha. Każde aroganckie postępowanie jest czytelnym znakiem obecności złego ducha w człowieku, pokazuje nam, z kim mamy do czynienia.
Dobroć – jest nastawiona na pomaganie innym, o ile takiej pomocy potrzebują, a równocześnie zabiega o tworzenie atmosfery dobroci w swym środowisku. Gdzie brak dobroci, tam jest obecny zły duch.
Wierność – ceni zaufanie, jakim Bóg nas darzy. Kto chce na nim budować swe życie, zabiega o doskonalenie wierności. Komunikacja z ludźmi również jest oparta na zaufaniu, jakim możemy ich darzyć. Jeśli go brakuje, trzeba być ostrożnym, bo tym, kto nie zna wartości zaufania, manipuluje duch zły.
Łagodność – jest ściśle związana z cierpliwością i stanowi ważny most w relacjach z innymi ludźmi. Jest ona językiem miłości. Wymaga jednak zdecydowanej postawy wobec obłudników. Jezus pokazał nam, na czym polega łagodność, która potrafi wziąć do ręki nawet bicz.
Opanowanie – to piękny owoc Ducha Świętego, który zna wartość harmonii i pełnej odpowiedzialności za słowa i czyny. Opanowany jest przyjacielem Boga, bo nie da się go wyprowadzić z równowagi nawet w obliczu mocnych ciosów. On jest razem z Bogiem panem każdej sytuacji.
Owoce te są pewnymi cechami charakteru człowieka, które Duch Święty pragnie w nas ukształtować. Duch Święty wciąż wnosi pokój w miejsce rozdarcia, dobroć w miejsce egoizmu, a radość w miejsce smutku. Występowanie tych owoców Ducha Świętego w naszym życiu pokazuje, że Duch Święty naprawdę w nas działa, a my współpracujemy z Jego łaską, wcielając ją w życie.
Warto więc postawić sobie następujące pytania: Czy modlimy się o pomoc Ducha Świętego w naszym życiu? Czy w ogóle zastanawiam się nad rolą i działaniem Ducha Świętego w moim życiu? Czy może Duch Święty jest mi zupełnie obcy? Jakie miejsce zajmuje Duch Święty w moim życiu? Na ile jesteśmy świadomi Jego obecności w naszym codziennym działaniu, w tak licznych codziennych wyborach?
A zatem, by doświadczać obecności i mocy Ducha Świętego w swoim życiu, należy:
– uwierzyć, że Duch Święty mieszka we mnie i chce mi pomagać, wspierać w moich słabościach i pocieszać w cierpieniach;
– żałować codziennie za grzechy i jak najczęściej przystępować do spowiedzi, bo grzechy utrudniają słuchanie głosu Ducha Świętego;
– wyciszyć się podczas modlitwy, uczestnictwa we Mszy św., odsunąć to, co cię rozprasza, aby móc spotkać się z Jezusem;
– działać, czyli wprowadzać w życie, w czyny to, co odbierasz jako natchnienia Ducha Świętego. Jeśli On mówi do ciebie o przebaczeniu – to przebaczaj. Jeśli przypomina ci o cierpliwości wobec innych, to postaraj się o jakiś gest miłości czy życzliwości wobec drugiego człowieka.
Modlitwa do Ducha Świętego
Duchu Święty, Duchu Prawdy i Życia,
Darze zmartwychwstałego Pana, posłany przez Niego od Ojca.
Ty zstąpiłeś na apostołów zgromadzonych w Wieczerniku w dniu Pięćdziesiątnicy.
Dziś napełniasz nasze serca swoją obecnością.
Tobie pragniemy śpiewać pieśń uwielbienia.
Chwała Tobie, Panie potężny, Duchu Pocieszycielu, szczodry rozdawco wszelkiego dobra. Tyś równy Ojcu i Synowi.
Tobie chwała i cześć najwyższa.
Ty jesteś ogniem miłości, która płonie w sercu samego Boga.
Nikt w pełni nie może Cię opisać ani pojąć, ani zgłębić.
Chwała Tobie, Duchu Święty.
Ty jesteś światłością i nosicielem światłości.
Tyś jest dobrocią i źródłem wszelkiej dobroci.
Tyś jest Duchem, który posyła proroków i wzbudza apostołów.
Ty dajesz zwycięstwo męczennikom i moc wyznawcom.
Ty czynisz mądrymi tych, którzy szukają.
Ty kierujesz tymi, którzy błądzą.
Ty pocieszasz smutnych i umacniasz słabych.
Ty opatrujesz poranionych, podnosisz upadłych i dajesz odwagę lękliwym.
Ty uspokajasz porywczych, łagodzisz serca twarde, umacniasz wiernych i zachowujesz wierzących.
Prosimy Cię, Duchu Pocieszycielu, zstąp do świątyni naszych serc, jak zstąpiłeś na apostołów w Wieczerniku. Ożyw nas Twoimi dobroczynnymi darami, abyśmy byli wiernymi świadkami Chrystusa zmartwychwstałego i doszli do domu naszego Ojca w niebie. Jemu chwała i cześć przez wszystkie wieki wieków.
Amen.
Litania do Ducha Świętego
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz,
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad wodami,
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w wodach Jordanu,
Duchu Święty, który zstąpiłeś na Apostołów w postaci języków ognistych,
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniłeś serca uczniów Pańskich,
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie Chrztu świętego,
Duchu Święty, który nas umocniłeś w Sakramencie Bierzmowania,
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi Swoimi,
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych,
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności,
Duchu Święty, źródło radości,
Duchu Święty, strażniku sumień naszych,
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją,
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu,
Duchu, Święty, dawco rady i męstwa,
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności,
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej,
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości,
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych,
Bądź nam miłościw, przepuść nam, Duchu Święty Boże.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Duchu Święty Boże.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu Święty Boże.
Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski, wybaw nas, Duchu Święty Boże.
Od buntu przeciwko prawdzie chrześcijańskiej,
Od braku serca wobec bliźnich naszych,
Od zatwardziałości w grzechach,
Od zaniedbania pokuty,
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli,
Od nagłej i niespodziewanej śmierci,
Od potępienia wiekuistego,
My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Duchu Święty Boże
Abyś Kościołem Twoim świętym rządzić i zachować go raczył,
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył,
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył,
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył,
Abyś w nas godne mieszkanie dla siebie przygotować raczył,
Abyś nas w cierpieniach pocieszyć raczył,
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić raczył,
Abyś nas wszystkich do zbawienia doprowadzić raczył,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
P.: Stwórz, Boże, we mnie serce czyste.
W.: I odnów we mnie moc ducha.
Módlmy się:
Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaskę Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego złego. Amen.