Odszedł do Pana Ksiądz Profesor Jan Szymczyk
Odszedł do Pana Ksiądz Profesor Jan Szymczyk
W niedzielę, 15 listopada zmarł nasz rodak ks. prof. Jan Szymczyk, pogrzeb w czwartek 19 listopada, Msza św. o godz. 12.00, w naszym kościele w Klwowie poprzedzona modlitwą różańcową o godz. 11.15. Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie…
Ks. dr hab. Jan Szymczyk, prof. KUL (1963-2020) – socjolog, dyrektor Instytutu Nauk Socjologicznych, kierownik Katedry Socjologii Struktur, Procesów Społecznych i Pracy Socjalnej.
Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bp. Edwarda Materskiego 20 maja 1989 roku. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii pw. MB Częstochowskiej w Radomiu (os. Kaptur). Następnie w latach 1992-1996 pełnił funkcję diecezjalnego duszpasterza akademickiego. Po studiach doktoranckich i obronie doktoratu z zakresu socjologii został w 1996 r. zatrudniony w Instytucie Socjologii KUL, w Katedrze Filozofii Społecznej, kierowanej wówczas przez ks. prof. Stanisława Kowalczyka.
W 2007 roku uzyskał habilitację z zakresu socjologii (specjalność: socjologia wartości), w tym też roku został kierownikiem Katedry Socjologii Ruchów Społecznych, a od czerwca 2008 r. Katedry Socjologii Makrostruktur i Ruchów Społecznych.
Był członkiem TN KUL, laureatem następujących nagród: Fundacji im. Reinholda Schneidera (Hamburg), Fundacji im. Marii Księżopolskiej-Strzeszewskiej, Rektora KUL (trzykrotnie – w tym I stopnia za oryginalne i twórcze osiągnięcia naukowe).
Otrzymał dyplom uznania przyznany przez Polski Komitet Olimpijski i Polską Akademię Olimpijską za „wysiłek dydaktyczny włożony w krzewienie idei olimpijskiej” (prace licencjackie i magisterskie napisane pod jego kierunkiem zostały nagrodzone przez w/w instytucje).
W 2008 r. został powołany przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego na członka zespołu kierunków studiów społecznych i prawnych Państwowej Komisji Akredytacyjnej (obecnie: Polskiej Komisji Akredytacyjnej).
Członek OZ NSZZ „Solidarność” KUL oraz Rady Regionalnej Sekcji Nauki Regionu Środkowowschodniego NSZZ „Solidarność”.
Inicjator i redaktor naczelny serii wydawniczej: Studia nad wartościami. Perspektywa socjologii makrostruktur i ruchów społecznych. Współorganizator międzynarodowych i ogólnopolskich konferencji naukowych z cyklu: „Studia nad wiedzą” oraz współredaktor serii wydawniczej pod tym samym tytułem.
W 2016 został powołany przez Panią Premier Beatę Szydło w skład Rady Centrum Badania Opinii Społecznej. W 2018 r. na to samo stanowisko, na drugą kadencję, został powołany przez Pana Premiera Mateusza Morawieckiego.
Od października 2020 r. kierował Instytutem Nauk Socjologicznych KUL.
Przedmiotem jego naukowej refleksji były zagadnienia z zakresu m.in.: socjologii wartości, socjologii ruchów społecznych, makrostruktur społecznych, socjologii sportu i turystyki, socjologii ciała, socjologii władzy. Autor ponad 80 artykułów naukowych i popularnonaukowych. Autor książek: Patrząc na ten świat (1991); Odkrywanie wartości. Z problematyki socjologiczno-aksjologicznej (2004); Pomiędzy marzeniami a faktami. Szkice socjologiczne (2005); W świecie ludzkich kreacji. Stanisława Ossowskiego koncepcja rzeczywistości społecznej (2005); Elements of the Application of the Complementarity Principle. Issues of the Sociology of Subjectivity and Social Structures (2014).
źródło; Katolicki Uniwersytet Lubelski
Wspomnienia i wpisy do księgi kondolencyjnej KUL
Janina M Zabielska, IS KUL, 26 listopada 2020
Przez wiele lat współpracowałam z księdzem Profesorem w jednej katedrze. Dał się poznać jako szef pracowity, skrupulatny i wymagający- przede wszystkim od samego siebie. We współczesnym chaosie i rozedrganiu wydawał się być nieco wycofany, patrzący z dystansem na to co się dzieje. Instytut stracił fachowca, który nie bał się pracy na rzecz dobra wspólnego. Szefie, spoczywaj w pokoju…
Księże Profesorze, Szefie!
Trudno uwierzyć w Twoje odejście… Dziękuję Bogu, że mogliśmy się spotkać i współpracować. I Tobie dziękuję. Za przyjęcie mnie do swojej katedry, za prowadzenie doktoratu. Za wzór postawy troski o innych, rzetelności naukowej oraz „warsztat” naukowy i humanistyczny.
Będę pamiętał o Tobie w modlitwie, a i Ty wstawiaj się z tamtej strony życia za nami – swoimi współpracownikami na tej ziemi…
Dziękuję, Szefie, za wszystko.
Księże Profesorze!
Zaszczytem bylo móc uczestniczyc w wykladach,ktore daly mi zamiłowanie do calej socjologii. Wiedza, ktora zdobylam podczas prowadzonych zajęć na zawsze pozostaną w mojej pamieci.
Pamięc o Tobie zawsze pozostanie w moim sercu.
Spoczywaj w pokoju.
Odszedł do Pana wspaniały, mądry profesor i kapłan. Kochał Boga i Ojczyznę, szanował drugiego człowieka. Pod okiem Księdza Profesora napisałem pracę licencjacką, a następnie magisterską; uczęszczałem również na jego seminarium doktoranckie. Był osobą życzliwą i otwartą, a przy tym pozytywnie wymagającą – prawdziwym wzorem nauczyciela, mentora, mistrza. Jakże trudno jest dzisiaj pogodzić się z faktem, że już nigdy – na tym świecie – nie będziemy mogli porozmawiać, podyskutować… Każdy smutek maleje jednak wobec pewności, że Ksiądz Jan spotkał się już z Dobrym Bogiem.
Rodzinę i bliskich Zmarłego, społeczność akademicką KUL, a także pracowników i studentów Wydziału Nauk Społecznych (mojego wydziału) bardzo proszę o przyjęcie najszczerszych kondolencji.
Ze smutkiem i niedowierzaniem przyjęłam informację o odejściu Księdza Profesora.
Zapamiętam Go jako Profesjonalnego Wykładowcę, przekazującego wiedzę w logicznej, spójnej i ustrukturyzowanej formie. Cierpliwego i wymagającego Promotora, wprowadzającego swoich uczniów w arkana naukowych standardów z konsekwencją i niezmiennym spokojem. Człowieka skromnego, serdecznego, życzliwego i oddanego pracy.
Rodzinie i Bliskim, a także Współpracownikom Księdza Profesora składam wyrazy najgłębszego współczucia.
REQUIESCAT IN PACE
Mistrzu, jak Ciebie żal, jak bardzo żal.
Rodzinie Księdza Profesora, szczególnie Matce oraz całej społeczności akademickiej składam najszczersze kondolencje. Odszedł od nas wspaniały wykładowca akademicki, pokorny duchowny, niezwykle dobry i serdeczny człowiek.
Jestem zaszczycona tym, że mogłam być uczennicą Księdza Profesora.
Księże Profesorze, dziękujemy za każdą daną nam lekcję, poświęcony czas, uwagę i cierpliwość.
Proszę, zerknij czasem na nas z Królestwa Niebieskiego.
I spoczywaj w pokoju.
Za całą wiedzę przekazaną na wykładach z Historii filozofii, za ich treść i formę, za profesjonalizm, za szacunek dla studentów, za wyszukane poczucie humoru oraz za niezapomniane zdanie wypowiedziane na egzaminie „No, niestety…(cisza) to dopiero druga piątka na roku” ogromnie Księdzu Profesorowi dziękuję.